Jak napisać odwołanie od decyzji wojewody?

Wojewoda jest organem administracji państwowej w Polsce, który wykonuje szereg różnych zadań i może wydawać decyzje administracyjne.

Decyzje takie nie zawsze są korzystne z punktu widzenia wnioskodawcy, zawsze można jednak złożyć stosowne odwołanie i spróbować zawalczyć o swoją sprawę. Jak jednak skutecznie i prawidłowo napisać odwołanie od decyzji wojewody?

Decyzja wojewody

Do głównych zadań wojewody należy kontrola zadań wykonywanych przez jednostki samorządu terytorialnego. Organ ten może wydawać przeróżne decyzje administracyjne, także w sprawach indywidulanych.

Decyzje takie stanowią formę rozstrzygnięcia danego postępowania administracyjnego, inicjowanego najczęściej wnioskiem zainteresowanej strony. Warto oczywiście pamiętać, że niektóre kategorie spraw mogą być wszczynane przez wojewodów z urzędu.

Decyzje administracyjne powinny w całości załatwić daną sprawę, nie muszą być jednak zgodne z wolą zainteresowanej strony. W zależności od rodzaju problemu, okoliczności danej sprawy a nawet aktualnego stanu prawnego decyzje mogą być wydawane na niekorzyść wnioskodawcy – zarówno w odpowiedniej części, jak i całości.

Dla wnioskodawcy nie musi to jednak oznaczać definitywnego zakończenia postępowania, ponieważ w każdym przypadku ma on prawo do wniesienia odwołania w swojej sprawie (teoretycznie nawet wtedy, gdy sprawa zostanie rozstrzygnięta na korzyść takiej osoby). Odwołanie jest jednak pismem, które podlega pod bezpośrednią regulację prawną zawartą w Kodeksie postępowania administracyjnego.

To z kolei oznacza, że musi odpowiadać stosownym wymogom formalnym, w przeciwnym wypadku nie zostanie uwzględnione a strona utraci szansę na wygranie swojej sprawy.

Odwołanie od decyzji wojewody

Zgodnie z treścią art. 127 i n. KPA, od decyzji wydanej w pierwszej instancji służy stronie odwołanie tylko do jednej instancji. Właściwy do rozpatrzenia odwołania jest organ administracji publicznej wyższego stopnia, chyba że ustawa przewiduje inny organ odwoławczy.

W przypadku decyzji wydanej przez wojewodę organem wyższego stopnia będzie zawsze właściwy przedmiotowo minister (tj. minister zajmujący się danym rodzajem spraw).

W trakcie biegu terminu do wniesienia odwołania strona może zrzec się prawa do wniesienia odwołania wobec organu administracji publicznej, który wydał decyzję.

Z dniem doręczenia organowi administracji publicznej oświadczenia o zrzeczeniu się prawa do wniesienia odwołania przez ostatnią ze stron postępowania, decyzja staje się ostateczna i prawomocna.

Odwołanie nie wymaga szczegółowego uzasadnienia. Wystarczy, jeżeli z odwołania wynika, że strona nie jest zadowolona z wydanej decyzji. Przepisy szczególne mogą ustalać inne wymogi co do treści odwołania.

Odwołanie wnosi się do właściwego organu odwoławczego za pośrednictwem organu, który wydał decyzję – w przypadku odwoływania się od decyzji wojewody pismo musi być co prawda skierowane (zaadresowane) do właściwego ministra, jednak musi zostać złożone za pośrednictwem wojewody (fizycznie pismo trafia więc do rąk wojewody a nie ministra – jeśli wojewoda zdecyduje o nadaniu dalszego biegu odwołaniu samodzielnie przekaże je do rąk właściwego ministra).

Pamiętajmy, że odwołanie wnosi się w terminie czternastu dni od dnia doręczenia decyzji stronie, a gdy decyzja została ogłoszona ustnie – od dnia jej ogłoszenia stronie. Przepisy szczególne mogą przewidywać jednak inne terminy do wniesienia odwołania.

Przed upływem terminu do wniesienia odwołania decyzja nie ulega wykonaniu. Wniesienie odwołania w terminie wstrzymuje wykonanie decyzji – ta zasada nie znajduje jednak zastosowania, gdy:

• • decyzji został nadany rygor natychmiastowej wykonalności,
•  
  • decyzja podlega natychmiastowemu wykonaniu z mocy ustawy.

Decyzja podlega wykonaniu przed upływem terminu do wniesienia odwołania, jeżeli jest zgodna z żądaniem wszystkich stron lub jeżeli wszystkie strony zrzekły się prawa do wniesienia odwołania.

Treść odwołania od decyzji wojewody

Odwołanie nie jest środkiem szczególnie sformalizowanym. Powinno odpowiadać wymogom każdego podania, określonym w art. 63 §2 KPA – powinno zawierać co najmniej wskazanie osoby, od której pochodzi, jej adres, również w przypadku złożenia podania w postaci elektronicznej, i żądanie oraz czynić zadość innym wymaganiom ustalonym w przepisach szczególnych.

Dodatkowo konieczne jest wskazanie i opisanie decyzji, od której wnosi się odwołanie, daty jej odebrania, numeru sprawy i zwięzłe przedstawienie swojego stanowiska w sprawie. Istotne jest wskazanie czy odwołanie jest wnoszone względem całości, czy też części wydanej decyzji – w tym drugim przypadku należy oczywiście doprecyzować, która część decyzji jest dokładnie skarżona.

W myśl art. 128 KPA odwołanie nie wymaga szczegółowego uzasadnienia. Wystarczy, jeśli z odwołania wynika, że strona nie jest zadowolona z decyzji. Z zestawienia art. 63 §2 KPA oraz art. 128 KPA wynika, że wyrażenie niezadowolenia jest elementem koniecznym odwołania – niejako zastępuje szczegółowe uzasadnienie.

Niezależnie od wyrażenia niezadowolenia, dla kwalifikacji pisma jako odwołania konieczne jest aby zawierało taką wypowiedź, która wskazuje na zamiar strony traktowania tego pisma jako odwołania od decyzji organu pierwszej instancji. Z użytych przez stronę sformułowań powinna wynikać wola strony – wniesienia odwołania. Odczytanie rzeczywistej woli strony powinno uwzględniać całość wniesionego pisma.

Warto w tym miejscu zaznaczyć także, że w przypadku, gdy strona jednoznacznie w odwołaniu wskazuje, że zaskarża decyzję pierwszoinstancyjną w określonej, dającej się wyodrębnić części – to organ II instancji nie może wykroczyć poza tak wyznaczone granice kompetencji organu odwoławczego.

W konsekwencji nie może on poddać kontroli niezaskarżonej części decyzji organu pierwszej instancji i ponownie rozpatrzyć sprawę także w zakresie rozstrzygniętym niezaskarżoną częścią orzeczenia.

Rozpoznanie sprawy poza zakresem odwołania powoduje działanie organu odwoławczego z urzędu, a do takiego działania organ ten nie jest uprawniony i takie działanie organu stanowi rażące naruszenia prawa – art. 156 § 1 pkt 2 Kodeksu postępowania administracyjnego.