Zabezpieczenie roszczenia w postępowaniu nakazowym – jak zabezpieczyć 150.000,00 zł w 2 tygodnie?

2 czerwca 2017 r. zostało wysłane wezwanie do zapłaty, a już 16 czerwca – czyli równo po dwóch tygodniach – komornik zabezpieczył kwotę 150.000,00 zł. 

Jak zrobiła to firma INLEGIS Kancelarie Prawne i z jakich narzędzi prawnych skorzystała, żeby zadbać o interesy Klienta?

Opis sytuacji

Z racji tego, że nasz Klient już wcześniej próbował rozwiązać problem polubownie, Kancelaria wysłała wezwanie do zapłaty z krótkim, 3-dniowym terminem zapłaty. Podjęto również telefoniczne negocjacje z dłużnikiem.

Rokowania przyniosły częściowy sukces, gdyż dzięki profesjonalnej windykacji przedsądowej, wierzyciel następnego dnia odnotował wpłatę w kwocie 200.000,00 zł. Pozostało więc do odzyskania na drodze sądowej 100.000,00 zł wraz z odsetkami.

Aby spełnić oczekiwania Klienta i zabezpieczyć jego pozostałą wierzytelność, jeszcze tego samego dnia Kancelaria złożyła w Sądzie Okręgowym pozew o zapłatę, wnosząc o wydanie nakazu zapłaty w postępowaniu nakazowym.

Procedury prawne

Podstawą wydania nakazu zapłaty w postępowaniu nakazowym jest zgodne z art. 485 kodeksu postępowania cywilnego: po pierwsze dochodzenia roszczenia pieniężnego albo świadczeń innych rzeczy zamiennych, a po drugie okoliczności uzasadniające to żądanie muszą być udowodnione jednym z następujących dokumentów:

1. 1. dokumentem urzędowym – sporządzonym w odpowiedniej formie przez organy władzy publicznej i inne organy państwowe w zakresie ich działania;
   2. zaakceptowanym przez dłużnika rachunkiem – każdy występujący w obrocie prawnym dokument rozliczeniowy (w tym fakturę), stanowiący dowód zobowiązania. Dotyczy to wszelkich dokumentów rozliczeniowych zawierających potwierdzenie wykonania umowy (np. dokonania sprzedaży lub wykonania usługi), stwierdzających wysokość świadczenia oraz określających stronę zobowiązaną do tego świadczenia na rzecz wystawcy;
   3. wezwaniem dłużnika do zapłaty i pisemnym oświadczeniem dłużnika o uznaniu długu – przez wezwanie do zapłaty rozumie się dokument prywatny, z którego wynika kto jest dłużnikiem, jaka jest wysokość zobowiązania, termin wymagalności oraz z jakiego stosunku prawnego wynika. Z kolei przy pisemnym oświadczenie dłużnika o uznaniu długu można wyróżnić uznanie właściwe i niewłaściwe. Uznanie długu właściwe ma formę umowy zawartej między wierzycielem a dłużnikiem, w której dłużnik potwierdza istnienie swojego długu, zazwyczaj przybiera formę porozumienia czy ugody. Z kolei niewłaściwe uznanie długu, to takie zachowanie dłużnika, które wskazuje, że posiada wiedzę o istnieniu roszczenia. Jako przykład można wymienić: spłatę części długu, prośbę o rozłożenie zadłużenia na raty, wniosek o odroczenie terminu zapłaty, prośbę o umorzenie części zadłużenia, ustanowienie zabezpieczenia, potwierdzenie salda, itp.;
   4. zaakceptowanym przez dłużnika żądaniem zapłaty, zwróconym przez bank i niezapłaconym z powodu braku środków na rachunku bankowym – jest to tzw. polecenie zapłaty, będące jednym ze sposobów rozliczeń bezgotówkowych. Polecenie zapłaty stanowi udzieloną bankowi dyspozycję wierzyciela obciążenia określoną kwotą rachunku bankowego dłużnika i uznania tą kwotą rachunku wierzyciela.

Do dalszych dokumentów prywatnych, które stanowią podstawę do wydania nakazu zapłaty ustawodawca zalicza jeszcze weksle, czeki, warranty i rewersy.

W omawianym przeze mnie przypadku Sąd nie miał żadnych wątpliwości i wydał w 10 dni po złożeniu pozwu nakaz zapłaty w postępowaniu nakazowym, albowiem do pozwu dołączono podpisaną przez obie strony umowę, podpisaną przez obie strony fakturę VAT (zaakceptowany przez dłużnika rachunek) oraz potwierdzenie uiszczenia przez dłużnika kwoty 200.000,00 zł (niewłaściwe uznanie długu).

Kancelaria telefonicznie monitorowała sprawę w sądzie i jak tylko otrzymała informację o wydaniu nakazu zapłaty, to jeszcze tego samego dnia odebrała go z sekretariatu sądu.

Zabezpieczenie roszczenia po wydaniu nakazu

Nakaz zapłaty wydany w postępowaniu nakazowym w myśl art. 492 § 1 kodeksu postępowania cywilnego stanowi tytuł zabezpieczenia, który jest wykonalny bez nadawania mu klauzuli wykonalności.

W związku z powyższym, do współpracującego z Kancelarią komornika sądowego, jeszcze tego samego dnia, kiedy odebrany został nakaz zapłaty, złożono wniosek o zabezpieczenie roszczenia. We wniosku jako sposób wykonania zabezpieczenia, w pierwszej kolejności wskazano zajęcie rachunku bankowego dewelopera z którego wykonał przelew i zapłacił część kwoty przed skierowaniem pozwu.

Taki sposób zabezpieczenia był trafny, gdyż komornik od razu dokonał zajęcia rachunku i zabezpieczył wierzytelność w kwocie prawie 150.000,00 zł, w skład której wchodziła należność główna, odsetki i inne należności uboczne oraz koszty postępowania sądowego.

Podsumowanie

2 czerwca przyjęto zlecenie od klienta, a już 16 czerwca sąd wydał nakaz zapłaty w postępowaniu nakazowym. Dzięki szybkiemu działaniu Kancelarii jeszcze tego samego dnia komornik zajął rachunek bankowy obowiązanego (dłużnika) i zabezpieczył środki. 

Oczywiście uprawniony (wierzyciel) nie otrzymał od komornika dochodzonej należności bezpośrednio na swój rachunek bankowy, gdyż te komornik przekazał do depozytu sądowego. Pozostaje teraz poczekać na uprawomocnienie się nakazu zapłaty, opatrzenie go klauzulą wykonalności i wszczęcie postępowania egzekucyjnego celem finalnego odzyskania całej kwoty – co w świetle powyższego wydaje się już tylko formalnością.