Polskie prawo cywilne stosuje zasadę swobody umów – sprawia to, że liczba dozwolonych kontraktów jest tak naprawdę nieograniczona. Pomimo, iż Kodeks cywilny powstał ponad 50 lat temu, wciąż pozostaje aktualny i jest stosowany wobec większości umów nazwanych. Dotyczy to także nowych zobowiązań, takich jak choćby umowy b2b – czym są takie zobowiązania i jakie przepisy powinny być do nich stosowne?

Rodzaje umów w polskim prawie

Na świecie obowiązują różne systemy prawne, co sprawia, że z czasem wzajemnie się one przenikają. Przez wiele lat w Polsce obowiązywały umowy nazwane, które uregulowane zostały w Kodeksie cywilnym albo innych ustawach szczególnych. Mając na względzie wzajemne oddziaływanie różnych systemów prawnych, ustawodawca przewidział, że część umów, które nie obowiązywały nigdy na terenie naszego kraju, z czasem będzie stosowana także przez Polaków. W związku z powyższym obowiązuje u nas zasada swobody umów, zgodnie z którą dozwolone jest zaciąganie zobowiązań, które nie zostały wprost uregulowane przez konkretne przepisy prawa. Mówimy w takim przypadku o umowach nienazwanych – pomimo, iż faktycznie nie występujących w jakichkolwiek ustawach, to w praktyce wykorzystywanych na szeroką skalę.

Zgodnie z treścią art. 353¹ KC, strony zawierające umowę mogą ułożyć stosunek prawny według swego uznania, byleby jego treść lub cel nie sprzeciwiały się właściwości (naturze) stosunku, ustawie ani zasadom współżycia społecznego. Umowy nienazwane, do których należą umowy b2b, są więc całkowicie dopuszczalne przez polskie prawo, pod warunkiem jednak, że nie naruszają naszych krajowych przepisów oraz nie powodują nierówności stron takiego zobowiązania (niedopuszczalny jest bowiem wyzysk jednej strony umowy przez drugą).

Kto może zawierać umowy?

Zasadniczo polskie prawo nie stawia większych przeszkód jeśli chodzi o możliwość zaciągania umów cywilnoprawnych. W praktyce mogą więc tego dokonać zarówno osoby fizyczne, osoby prawne, jak i jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej (np. spółki prawa handlowego). Podstawowym wymogiem pozwalającym na skuteczne i ważne zawarcie osoby jest posiadane zdolności do czynności prawnych – posiadają ją osoby fizyczne, które są pełnoletnie oraz nie zostały ubezwłasnowolnione. W przypadku osób prawnych, jak i jednostek organizacyjnych nieposiadających osobowości prawnej do zawarcia umowy potrzebne jest posiadanie zdolności prawnej oraz właściwie umocowanej osoby, która będzie działała w jej imieniu (chodzi tutaj oczywiście o prawidłowego reprezentanta).

Brak zdolności do czynności prawnych, zdolności prawnej lub należycie umocowanej osoby do reprezentowania osoby prawnej stanowią skuteczne przeszkody przy zawieraniu umów cywilnoprawnych. Nawet jeśli dojdzie do zawarcia kontraktu w takim przypadku, nie będzie miał on żadnej mocy wiążącej, względnie będzie można go konwalidować (doprowadzić do sytuacji, w której dojdzie do zawarcia ważnego zobowiązania, np. poprzez uprawnionego reprezentanta osoby prawnej lub osobę fizyczną posiadającą pełną zdolność do czynności prawnych).

Powyższe reguły dotyczą nie tylko umów nazwanych, ale także i wszelkich kontraktów nienazwanych, w tym zobowiązań o charakterze gospodarczym.

Umowa b2b

Jak już wiemy, umowy mogą być zaciągane zarówno przez osoby fizyczne, jak i osoby prawne – dopuszczalne jest przy tym tzw. mieszanie stron zobowiązania. Chodzi tutaj o sytuację, w której dana umowa jest zawierana np. pomiędzy osobą fizyczną, a osobą prawną. 

W przypadku umów b2b mamy do czynienia z kontraktem gospodarczym, a więc takim, w którym stronami zobowiązania są dwa podmioty profesjonalnie wykonujące oznaczoną działalność gospodarczą. W praktyce taka umowa może być zawarta pomiędzy osobami wykonującymi jednoosobowe działalności, jak i dużymi przedsiębiorstwami funkcjonującymi na rynku w formie spółek prawa handlowego. 

B2B to skrót od angielskiego business to business (w dosłownym tłumaczeniu – biznes do biznesu). Zobowiązania tego rodzaju funkcjonowały od lat w zagranicznych porządkach prawnych, szczególnie w USA oraz zachodnich krajach Europy. W Polsce obowiązują od kilku, góra kilkunastu lat i są u nas coraz bardziej spotykanymi zobowiązaniami. Można nawet powiedzieć, że kontrakty b2b powoli wypierają dotychczasowe umowy o pracę, zlecenie lub o dzieło. Wpływ na taki stan rzeczy ma wiele różnych czynników.

Umowa b2b w powszechnym ujęciu jest zawierana pomiędzy dwiema niezależnymi od siebie firmami celem prowadzenia i rozwoju własnych działalności. W praktyce jest jednak zawierana po to, by odciążyć jedną ze stron od wykonywania obowiązków o charakterze podatkowo-skarbowym. Umowy tego rodzaju bardzo często bowiem zastępują standardowe umowy o pracę, po to tylko, aby potencjalny pracodawca nie musiał ponosić wysokich kosztów zatrudnienia nowej osoby – takich jak zaliczki na podatek dochodowy, podatek VAT, składki na ubezpieczenia społeczne i zdrowotne oraz konieczność udzielania płatnych urlopów wypoczynkowych lub zdrowotnych (wliczając w to także świadczenia z tytułu urodzenia i wychowywania dziecka). 

Teoretycznie kontrakty b2b powinny być więc umowami o charakterze biznesowym, zawieranym pomiędzy dwoma profesjonalistami. W praktyce są formą zastępowania umów o pracę i służą niejako do legalnego obejścia przepisów prawa pracy w Polsce (choć nie zawsze będzie to jednak dopuszczalne). 

Przedmiot umowy b2b

Co może być przedmiotem umowy b2b? Tak naprawdę wszystko to, co może być przedmiotem każdej umowy cywilnoprawnej. W praktyce taki kontrakt jest bardzo podobny w swojej konstrukcji do polskiej umowy zlecenia lub umowy o dzieło, może nawet łączyć w sobie elementy charakterystyczne dla tych dwóch zobowiązań. 

W praktyce przedmiot umowy b2b jest uzależniony od branży, którą zajmują się strony decydujące się na zawarcie takiego kontraktu. Przykładowo, jeśli mamy do czynienia z firmą wydawniczą, zobowiązanie b2b może polegać na realizacji tłumaczeń, grafiki, copywritingu przez drugą stronę umowy. Z jednej strony mamy więc zamawiającego, który poszukuje określonego wykonawcy/ współpracownika do wykonywania oznaczonych świadczeń, z drugiej zaś podmiot, który jest w stanie sprostać takim wymogom i oferuje poszukiwane usługi. 

Pamiętajmy jednak, że przedmiot umowy b2b nigdy nie może doprowadzić do powstania stosunku pracy, ponieważ w takim przypadku istniejące zobowiązanie będzie uważane za umowę o pracę, a nie za umowę o charakterze gospodarczym. Zgodnie z treścią art. 22 §1-3 Kodeksu pracy, przez nawiązanie stosunku pracy pracownik zobowiązuje się do wykonywania pracy określonego rodzaju na rzecz pracodawcy i pod jego kierownictwem oraz w miejscu i czasie wyznaczonym przez pracodawcę, a pracodawca – do zatrudniania pracownika za wynagrodzeniem. Zatrudnienie w ww. warunkach jest  zatrudnieniem na podstawie stosunku pracy, bez względu na nazwę zawartej przez strony umowy. Nie jest dopuszczalne zastąpienie umowy o pracę umową cywilnoprawną przy zachowaniu warunków wykonywania pracy, określonych powyżej.

Jak zauważył Sąd Apelacyjny w Białymstoku w wyroku z dnia 16 listopada 2016 r. (sygn. akt III AUa 490/16), Zgodnie z art. 22 §1 KP przez nawiązanie stosunku pracy pracownik zobowiązuje się do wykonywania pracy określonego rodzaju na rzecz pracodawcy i pod jego kierownictwem oraz w miejscu i czasie wyznaczonym przez pracodawcę, a pracodawca – do zatrudniania pracownika za wynagrodzeniem. W nawiązaniu do innych przepisów kodeksu pracy w literaturze i orzecznictwie z zakresu prawa pracy została przyjęta wykładnia zwrotu “praca” z art. 22 §1 KP jako działalności: 

1. zarobkowej (wykonywanej za wynagrodzeniem), 
2. wykonywanej osobiście przez pracownika, 
3. rozumianej czynnościowo, czyli powtarzanej w codziennych lub dłuższych odstępach czasu, niebędącej więc jednorazowym wytworem lub czynnością jednorazową, 
4. wykonywanej “na ryzyko” pracodawcy, który z reguły dostarcza pracownikowi narzędzi, materiałów i innych środków niezbędnych do wykonywania umówionych obowiązków oraz ponosi ujemne konsekwencje niezawinionych błędów popełnianych przez pracownika (tzw. ryzyko osobowe), a ponadto w zasadzie jest obowiązany spełniać wzajemne świadczenie na rzecz pracownika w przypadkach zakłóceń w funkcjonowaniu zakładu pracy, np. przestojów (tzw. ryzyko techniczne) lub złej kondycji ekonomicznej przedsiębiorstwa (tzw. ryzyko gospodarcze), 
5. świadczonej – według wyraźnego określenia w art. 22 §1 – “pod kierownictwem” pracodawcy, co oznacza, że pracownik powinien stosować się do poleceń przełożonych, które dotyczą pracy (art. 100 §1 KP), i pozostawać do dyspozycji pracodawcy w zakładzie pracy lub w innym miejscu wyznaczonym do wykonywania pracy (art. 128 KP)

Korzyści z umowy b2b

Zawarcie umowy b2b niesie ze sobą pewne korzyści, co ciekawe dla każdej ze stron takiego zobowiązania. Po stronie „zatrudniającego” będzie to brak konieczności wypełniania obowiązków, które pojawiają się po stronie standardowego pracodawcy (o czym była mowa już wcześniej). Po drugiej stronie zobowiązania notujemy natomiast większe korzyści finansowe. Przyjmujący do realizacji kontrakt b2b otrzymuje z reguły dużo większe wynagrodzenie, niż gdyby wykonywał te same obowiązki w oparciu o umowę o pracę lub inną umowę cywilnoprawną. W niektórych przypadkach różnica jest spora, bo wynosi aż kilka tysięcy złotych. Kontrakty b2b stają się więc popularne głównie ze względu na możliwość osiągnięcia wyższych zarobków za taki sam zakres obowiązków. 

Kolejnym plusem jest możliwość nawiązania współpracy z kilkoma, a nawet i kilkunastoma firmami. Decydującym znaczeniem są tutaj tzw. moce przerobowe danej osoby i jej umiejętność zarządzania czasem. Sprawny przedsiębiorca będzie w stanie pogodzić wykonywanie obowiązków dla kilku odbiorców jednocześnie, co oczywiście wygeneruje mu dodatkowe dochody. 

Wady umów b2b

Kontrakty b2b są określane mianem samozatrudnienia, bo wymagają od strony wykonującej obowiązki posiadania własnej działalności gospodarczej i możliwości wystawiania faktur za świadczone usługi. To z kolei niesie ze sobą pewne uciążliwości, ponieważ samozatrudniony musi:

• samodzielnie dbać o wykonywanie obowiązków podatkowo-skarbowych związanych z wykonywaną działalnością
• zapomnieć o uprawnieniach, które gwarantowane są w przypadku podpisania umowy o pracę (płatne urlopy, konkretny wymiar czasu pracy, przywileje pracownicze i socjalne, okres wypowiedzenie umowy),
• pamiętać o pełnej odpowiedzialności za wykonywane przez siebie zadania i wywołanie ewentualnej szkody ta względem swoich kontrahentów, jak i klientów drugiej strony umowy b2b.

Pracodawca a umowa b2b

Pracodawcy coraz chętniej wprowadzają do swoich firm umowy b2b – głównie ze względu na chęć poczynienia oszczędności. Sam pomysł wprowadzenia kontraktu b2b nie jest jednak wystarczający do tego, aby ten sposób zatrudnienia był w pełni efektywny. Konieczne staje się wówczas uregulowanie wielu różnych kwestii. Dla ułatwienia przedstawiamy odpowiedzi na najczęściej pojawiające się pytania w tym zakresie:

Kiedy należy zadbać o prawa autorskie, o czym musi wiedzieć każdy pracodawca?

Kwestia praw autorskich pojawia się, gdy osoba wykonująca obowiązki na podstawie umowy b2b jest autorem jakiegokolwiek dzieła – w rzeczywistości jest to jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia. Strony umowy b2b mogą ustalić, czy to w ramach osobnego zobowiązania, czy też w treści samego kontraktu b2b, to kto będzie właścicielem autorskich praw majątkowych do utworu i kto będzie mógł z nich korzystać na wskazanych polach eksploatacji. 

Co powinna zawierać umowa, żeby na nią nie zostały nałożone składki ZUS?

Aby umowa b2b nie została uznana za umowę o pracę decydujące jest poprawne sporządzenie jej postanowień. Ze stosunkiem pracy mamy do czynienia, gdy pracownik pozostaje do pełnej dyspozycji pracodawcy w określonym miejscu i czasie (nawet jeśli miałby wykonywać pracę w formie zdalnej). W praktyce oznacza to, że jeśli oznaczona umowa spełni powyższe kryteria będzie zaliczana do umowy o pracę, a przez to zostanie także w pełni oskładkowana. Aby kontrakt b2b uniknął nałożenia składek ZUS konieczne jest wprowadzenie pewnej niezależności zatrudnionej osoby – nie może ona pozostawać do dyspozycji zatrudniającego, ani w wyznaczony miejscu, ani określonym czasie.

Jak uregulować kwestie urlopów w umowie b2b?

Ustalenie prawa do urlopów w ramach zawieranej umowy b2b jest całkowicie zależne od woli stron. W praktyce mogą obowiązywać tutaj różne rozwiązania:

• brak urlopów wypoczynkowych,
• wprowadzenie bezpłatnych urlopów wypoczynkowych,
• wprowadzenie płatnych urlopów wypoczynkowych, podobnych do tych, które wykorzystywane są w ramach stosunku pracy.

Zakres przysługującego urlopu, terminy oraz jego odpłatność zależą od ustaleń obu kontrahentów. 

Jak uregulować kwestię premii w umowie b2b?

Przyjęło się, że premia ma charakter wynagrodzenia dodatkowego, które może pojawić się po spełnieniu konkretnych warunków (np. sprzedaży towarów ponad przyjętą normę, zawarcia dla firmy wielu nowych i korzystnych kontraktów). Premia, podobnie jak urlopy wypoczynkowe, może ale nie musi pojawić się w umowie b2b. To w jakim charakterze dokładnie wystąpi i kiedy będzie można ją stosować zależy wyłącznie od woli stron takiego zobowiązania. Premię warto powiązać z dodatkowymi osiągnięciami zatrudnionego – trzeba wprowadzić zasady jej przyznawania oraz wysokość takiego świadczenia (np. w formie procentowej, ułamkowej lub kwotowej).

Jak uregulować kwestię choroby pracownika, urlop macierzyński w umowie b2b?

Umowa b2b nie jest umową o pracę, a więc zatrudniony co do zasady nie ma prawa do płatnych dni wolnych od pracy (np. w sytuacji, gdy zachoruje lub przebywa na urlopie). Strony takiego kontraktu mogą jednak uregulować tę kwestię inaczej – dopuszczalne jest wprowadzenie odpłatnych zwolnień i różnego rodzaju urlopów. W tym zakresie panuje dosyć duża swoboda i to strony decydują jak uregulować tę ważną kwestię.

Jak uregulować kwestię wypowiedzenia umowy b2b?

Dobrze sporządzona umowa b2b powinna zawierać w sobie postanowienia dopuszczające możliwość jej wcześniejszego rozwiązania. Może to nastąpić w trybie natychmiastowym (np. z zawinionych przyczyn każdej ze stron zobowiązania) lub w trybie za wypowiedzeniem (gdy jedna ze stron nie chce kontynuować współpracy, choć nie ma tu żadnej winy). Okres wypowiedzenia umowy b2b może być określany dowolnie – może wynosić kilka dni, tygodni, miesięcy lub lat. Warto jednak pamiętać, że możliwość wcześniejszego wypowiedzenia umowy b2b nie jest elementem obowiązkowym takiego zobowiązania.

Czy wprowadzać kary umowne do kontraktu b2b?

Kary umowne są dobrowolnym elementem każdej umowy cywilnoprawnej, dotyczy to także kontraktu b2b. Strony nie muszą wprowadzać takiego rozwiązania do swojej umowy, aczkolwiek jest to dobry pomysł ze względów praktycznych. Kary umowne stanowią formę rekompensaty za naruszenie postanowień umownych przez którąkolwiek ze stron. Ze względu na konieczność zachowania równowagi obu stron zobowiązania warto zadbać o to, by kary umowne równomiernie obciążały zarówno zatrudniającego, jak i zatrudnionego. 

Czy i kiedy stosować poufność w umowie b2b? Co zrobić, żeby zapis o poufności był skuteczny?

Zapisy dotyczące obowiązku zachowania poufności są elementem fakultatywnym w umowach b2b, co oznacza, że strony nie muszą stosować takich zapisów. Jest to jednak dobre rozwiązanie, ponieważ gwarantuje, że zatrudniony nie rozpowszechni cennych informacji przedsiębiorstwa osobom trzecim. Poufność w umowie b2b powinna znaleźć się przede wszystkim wtedy, gdy mamy do czynienia z wykonywaniem obowiązków, które wymagają dostępu do cennych danych firmowych. Zapis dotyczący poufności może zostać zawarty w samej treści umowy b2b, jak również i w ramach odrębnej umowy (koniecznie zawartej przynajmniej w zwykłej formie pisemnej). Obowiązek zachowania tajemnicy przedsiębiorstwa może trwać zarówno przez cały czas obowiązywania umowy b2b, jak i przez pewien okres po rozwiązaniu takiego zobowiązania. Strony powinny więc wyraźnie określić jak długo będzie trwał taki obowiązek, kogo dokładnie dotyczy, w jakim zakresie ma być stosowany oraz czy ma charakter odpłatny (czy zatrudniony będzie uzyskiwał rekompensatę pieniężną za zachowywanie poufności). Dobrym pomysłem jest także wprowadzenie kar za nieprzestrzeganie omawianego obowiązku. 

Termin płatności w umowie b2b

Umowa b2b ma charakter zobowiązania odpłatnego, co oznacza, że zatrudniony ma pełne prawo domagać się zapłaty za wykonane przez siebie zadania. Dosyć istotnym elementem takiego kontraktu jest więc poprawne określenie terminu płatności wynagrodzenia – może on przybrać różne formy np. wynagrodzenia tygodniowego, miesięcznego lub kwartalnego. W praktyce terminy płatności zobowiązują zatrudniającego do rzetelnego wypłacania pensji w ściśle określonym czasie – gotówką do rąk zatrudnionego albo przelewem na wskazane przez niego konto bankowe. 

Czy pracodawca może zlecać naprawę usterek i błędów w ramach umowy b2b?

Umowa b2b może dotyczyć wielu różnych dziedzin życia, w rzeczywistości stanowi połączenie regulacji odpowiadających umowom o dzieło, zlecenia, a nawet i pracy. W praktyce oznacza to, że zatrudniający ma możliwość zlecania zatrudnionemu wielu różnych napraw i poprawiania wszelkich popełnionych błędów lub usterek. Wszystko zależy od treści zawartego kontraktu – pamiętajmy, że każda ze stron umowy jest zobowiązania do należytego wykonywania przyjętych na siebie obowiązków. Nienależyte wykonanie postanowień umownych wiąże się więc z koniecznością poprawienia podjętych przez siebie działań. 

Jakie cechy umowy B2B decydują o tym, że umowa nie stanowi umowy o pracę?

Umowa b2b nie jest umową o pracę jeśli na jej podstawie nie możemy mówić o powstaniu stosunku pracy. Sam tytuł zawartego kontraktu nie ma tutaj żadnego znaczenia, decydująca jest bowiem treść danej umowy. Zgodnie z treścią art. 22 Kodeksu pracy, przez nawiązanie stosunku pracy pracownik zobowiązuje się do wykonywania pracy określonego rodzaju na rzecz pracodawcy i pod jego kierownictwem oraz w miejscu i czasie wyznaczonym przez pracodawcę, a pracodawca – do zatrudniania pracownika za wynagrodzeniem. Zatrudnienie w warunkach określonych powyżej jest zatrudnieniem na podstawie stosunku pracy, bez względu na nazwę zawartej przez strony umowy. Nie jest dopuszczalne zastąpienie umowy o pracę umową cywilnoprawną przy zachowaniu warunków wykonywania pracy, określonych powyżej.

W jaki sposób usprawnić przekazywanie zadań do współpracownika i ich odbiór?

Umowa b2b nie musi różnić się pod kątem organizacyjnym od innych umów, w tym od umowy o pracę. Proces przekazywania zadań dla współpracownika i ich odbiór powinien jednak zostać dokładnie uregulowany w treści danego zobowiązania – warto wskazać dokładne zasady regulujące utrzymywanie kontaktów biznesowych pomiędzy zatrudnionym a zatrudniającym. Usprawnienie przekazywania zadań do współpracownika mogą ułatwić programy komputerowe, służące np. do raportowania wykonanych zadań. Ważne jest także posiadanie poczty e-mail, służbowego numeru telefonu oraz komunikatora do nawiązywania połączeń z przełożonym lub innymi zatrudnionymi osobami w firmie. Tak naprawdę to strony umowy b2b decydują o tym w jaki sposób będą wyglądać ich wzajemne relacje biznesowe oraz jak ma kształtować się zlecanie zadań przez przełożonego. 

Pracownik a umowa b2b

Zawarcie umowy b2b wygląda nieco inaczej z perspektywy osoby zatrudnionego, która tak naprawdę nie może definiować siebie jako pracownika w rozumieniu przepisów prawa pracy. W tym zakresie również pojawiają się ważne pytania, na które postaramy się udzielić odpowiedzi.

Czy mogę mieć urlop, chorobowy, macierzyński?

Zatrudniony w ramach umowy b2b może mieć prawo do odpłatnego lub nieodpłatnego urlopu wypoczynkowego, chorobowego lub macierzyńskiego jeśli takie postanowienia znajdą się w jego kontrakcie. Strony zobowiązania samodzielnie decydują o tym, czy danej osobie przysługują jakiekolwiek dni wolne od pracy i czy będą one miały charakter odpłatny.

Czy mogę mieć premię?

Prawo do premii również jest uzależnione od odpowiednich zapisów umownych – zatrudniający i zatrudniony mogą, ale nie muszą stosować premii. Jeśli jednak zdecydują się na takie rozwiązanie warto wskazać dokładne zasady naliczania oraz przyznawania takiego świadczenia.

Kiedy łatwiej jest mnie zwolnić: na umowę o pracę, czy na umowę B2B?

Tak naprawdę w obecnych czasach żadna umowa o pracę nie chroni przed zwolnieniem (chyba, że mówimy o pracowniku w tzw. okresie ochronnym na kilka lat przed uzyskaniem wieku uprawniającego do przejścia na emeryturę). Zatrudniający może zwolnić zarówno osobę wykonującą swoje zadania na podstawie umowy o pracę, jak i umowy b2b. Powszechnie przyjęło się, że umowa o pracę jest lepsza, bo chroni nieco mocniej, niż inne umowy cywilnoprawne, jednak jest to wyłącznie iluzoryczne twierdzenie.

Jak zadbać o zapłatę wynagrodzenia?

Umowa b2b ma charakter odpłatny, co oznacza, że zatrudniony może domagać się zapłaty należnej mu pensji. Aby takie żądanie było skuteczne w umowie powinny znaleźć się zapisy wskazujące na sposób zapłaty wynagrodzenia, termin jego przekazania zatrudnionemu oraz wysokość wypłaty. 

Ile dostanę na rękę, o jakich kosztach stałych (księgowość, składka zus, siedziba – wirtualne biura) powinienem pamiętać?

Umowa b2b charakteryzuje się tym, że cały ciężar księgowy związany z zatrudnieniem zostaje przeniesiony na zatrudnionego, a nie zatrudniającego. W praktyce to oznacza, że kwestie opłacenia zaliczki na podatek dochodowy, a także składek do ZUS spoczywa wyłącznie na zatrudnionym. Zatrudniający jest zobowiązany wyłącznie do terminowej wypłaty wynagrodzenia i nie interesują go obowiązki o charakterze publicznoprawnym (tak jak ma to miejsce w przypadku pracodawców i wielu zleceniodawców). Z jednej strony powoduje to obciążenie zatrudnionego, z drugiej zaś gwarantuje mu wyższe wynagrodzenie, niż w przypadku, gdyby wykonywał swoje obowiązki w ramach stosunku pracy. Z reguły pensja zatrudnionego w ramach kontraktu b2b jest o kilkaset, a czasami nawet i o kilka tysięcy złotych wyższa, niż gdyby pracował na umowie o pracę. 

Zakaz konkurencji – czy pracodawca może go zastosować oraz jak to się ma do kwestii uznania umowy B2B za umowę o pracę?

Zakaz konkurencji jest fakultatywnym elementem umowy b2b, co oznacza, że nie musi się pojawiać w treści takiego zobowiązania. Omawiany zakaz wymaga dla swej ważności zgody obu stron – zatrudnionego oraz zatrudniającego. Jeśli pracownik nie chce wiązać się takim zobowiązaniem nie można go do tego przymusić – w praktyce bardzo często oznacza to jednak przekreślenie szans na podpisanie umowy b2b. Zakaz konkurencji nie oznacza, że mamy do czynienia z umową o pracę a nie umową b2b. 

FAQ

Źródło:

• art. 3531 kodeksu cywilnego
• art. 22 §1 kodeksu pracy